Ja, ik ben geselecteerd! De afgelopen weken vol ingezet bij selectietrainingen, in de picture gespeeld bij wedstrijden en in spanning afgewacht op de uitslag van de selectie. En ja, het is weer gelukt en ik mag nog een jaartje meedoen. Wat een heerlijk gevoel. En als het niet gelukt was, dan had ik uiteraard mijn vader of moeder een zeer pittige mail laten sturen naar de club dat ze er niks van snappen, dat hun zoon de “Messi” van het hockey is en dat het onbegrijpelijk is dat hij niet geselecteerd is voor het……………..veteranenteam.
Het lijkt absurd, maar helaas is dit werkelijkheid bij jeugdteams waar ouders de meest belachelijke mails sturen naar de commissies omdat ze het niet eens zijn met selecties of teamindelingen. De commissies doen hun uiterste best om het iedereen naar zijn/ haar zin te maken, door teams in te delen naar sterkte of rekening houdend met vriendjes en vriendinnetjes. Maar dat lukt niet altijd om de simpele reden dat je te maken hebt met aantallen. Een team bestaat uit 13 a 14 man, dus alle vriendjes bij elkaar in een team van 20 met als gevolg dat een ander team er maar 7 heeft kan niet. Dat kan alleen bij de veteranen waar een team van 20 vaak nog niet genoeg is.
Gevolg is dat de commissies weer hun handen vol hebben aan alle ouders die er altijd wat van vinden. Het zou goed zijn als alle ouders die commentaar hebben voor volgend jaar plaats gaan nemen in de commissie om teams in te delen, training geven of coachen ipv langs de zijlijn te staan en commentaar te leveren. De beste stuurlui…. of zoiets.
Gelukkig komt het altijd wel weer goed en vragen of opmerkingen mogen altijd, zo ook bij hockeyvader. Nog een jaartje door in de veteranen-selectie………. en nu maar hopen dat we er elke week 11 hebben.
