‘Heeft iedereen zijn schep mee? Dan kunnen we namelijk, het veld op’. U kent het wel als hockeyer, van die zandvelden met veel te veel zand. GRRRR, het lijkt er meer op dat je een dagje naar het strand gaat i.p.v. dat je een wedstrijdje gaat spelen. Jaja, ik weet het, het is ter bescherming van het veld (zodat die langer mee gaat), maar echt lekker is het niet. Je stick slijt, je schoenen gaan kapot en als je valt heb je van die schaafwonden die volgend jaar nog niet over zijn. Naar mate de tijd verstrijkt gaat het zand diep in het veld zitten en wordt het veld steeds lekkerder. Maar net als het lekker is (en snel) dan wordt er weer bakken met zand op gestrooid.
Het grootste probleem van die velden met zandbergen is voor de jongste jeugd. Gisteren mochten wij met J8E1 op zo’n veld spelen en dat doen we wel erg vaak, maar dat ligt misschien aan ons niveau :-). We liepen het veld op en ik zag het al, zand, zand en nog meer zand. Ik loop nog met krukken (want zoals u weet is de hockeyvader aan zijn knie geopereerd) en gleed al bijna onderuit zodra ik het veld op strompelde. Veel zand is voor kinderen moeilijk, met name voor diegene die nog wat minder kracht hebben. In ons team zijn dat er meerdere (incl. mijn eigen zoontje). Gevolg is dan ook dat ze de bal moeilijk vooruit krijgen, onder je blijft liggen bij het lopen/ drijven van de bal en dat het tactisch spelen van het spelletje lastig wordt omdat de bal geen snelheid krijgt (dat lukt ze nog niet). Bij de strafcorner lukte het de aangever niet eens de bal op de kop cirkel te krijgen. Gelukkig wonnen we uiteindelijk wel.
Een extra nadeel van al dat zand is dat het ook overal in gaat zitten. Eenmaal thuis leek het wel of het halve veld mee gekomen was in de schoenen, sokken en tas. De schuur ligt weer lekker vol met zand. Gelukkig wonen we vlak bij het strand dus zijn we wel wat gewend. Volgende week mogen we naar Bloemendaal, maar of we ook op het water mogen? Ik denk dat we op het 3e veld in de duinen spelen, dus weer lekker zanderig…. ik kijk er al naar uit….
