‘Waarom speelt mijn zoon komend jaar niet in het selectieteam?’ Dit is een veel gehoorde vraag van ouders deze periode. Waarom? Omdat in de komende weken de selectietrainingen voor aankomend jaar weer starten. Zenuwachtige kinderen, die in genummerde hesjes diverse trainingsoefeningen doen onder het speurende oog van trainers op zoek naar talent. ‘Die wel, die niet. Die is wel handig, maar loopt raar. Die is sterk, maar geen inzicht en die heeft veel talent maar is een luie donder.’ Daarna volgt de team-indeling wat vaak resulteert in 1 selectieteam en alle andere zitten in de “breedtesport”, of te wel het afvoerputje waar je afhankelijk bent van enthousiaste ouders m.b.t. coaching en training. Vervolgens volgen urenlange en oeverloze discussies met ouders over die teamindeling omdat ze denken dat hun zoon de nieuwe Bovenlander of Messi is. Pfff, jaarlijks weer een heel gedoe.
Maar is dit eigenlijk wel de juiste weg? Jarenlang is er geroepen dat de beste manier om beter te worden is om zo vroeg mogelijk selecteren (vanaf 7 a 8 jaar) en zo veel mogelijk te trainen ( 2 a 3 keer in de week). Nu zie je weer een andere trend. Sportbonden die openlijk aangeven dat selecteren op jonge leeftijd toch niet altijd het beste is en dat veel trainen voor kinderen onder de 12 toch ook niet altijd loont.
Zou het niet beter zijn een wat meer “natuurlijke” selectieprocedure toe te passen? De oplossing is niet zo moeilijk. Houdt de teams bij elkaar en biedt extra trainingen aan voor diegene die willen. Er zijn genoeg kinderen die heel graag veel willen trainen en altijd de beste willen zijn, maar er zijn ook laatbloeiers die nu nog willen spelen met vriendjes en sport er “leuk bij doen”. Moet je die nu dan al afschrijven?
Maar ja, zo ver zijn we nog niet, dus ook mijn zoons gaan komende weken weer de genummerde hesjes aantrekken en zenuwachtig naar de selectietraining en hopen dat ze er bij zitten. En Hockeyvader zelf? Ook selectie, alleen bij de oude mannen wordt de selectie niet op het veld maar aan de bar bepaald.
