‘We zijn er klaar voor (Hockeyvader ook?)’. ‘Het zijn grote jongens’…. is het eerste bericht wat ik krijg via de Whatsapp over de wedstrijd. Daar zit je dan als hockeyvader en coach, op de bank thuis gekluisterd aan de telefoon. Net een meniscusoperatie achter de rug (waar 5 keer prikken nodig voor was m.b.t. de ruggenprik….pffff) en al de hele week op de bank met de knie ophoog. De trainingen zijn gedekt en overgenomen gelukkig, dus dat geeft een gerust gevoel. Voor JA1 en JC3 (mijn oudste zoon) is het een duo-coachschap, dus dat is ook geregeld, maar voor de jongste was het nog even spannend. Waarom? Ik zit thuis en mijn medecoach zit in het vliegtuig vanuit Amerika. Kortom, invallers nodig. Gelukkig hebben wij genoeg fanatieke vaders die het over willen nemen.
De week daarvoor alles al geregeld en ik krijg nog wel even te horen dat ik echt niet welkom ben op de club en dat ze me anders met Duck tape thuis vast zouden binden thuis. Ok, ik laat het los en neem plaats op die zaterdag op de bank met een kussentje onder mijn knie. Ik kan ook niet anders, want met krukken lopen gaat nog niet echt lekker en de knie is lekker dik. Vlak voor de wedstrijd hebben we nog wel even via de app contact, want de keeper kan niet keepen. Heeft zijn hoofd gestoten en past zijn helm nu niet, maar dat is snel opgelost want de helm blijkt toch groter te zijn dan hij dacht.
“Er wordt gevochten voor elke bal’ is het volgende bericht na ongeveer 10 minuten. Blijkbaar staat het dus nog 0-0, wat knap is. Vrij snel daarna toch het bericht dat het 0-1 geworden is. Ik app opbeurend dat alles nog mogelijk is en moedig ze aan via de Whatsapp. Ook anders ouders melden zich inmiddels in de team-groepsapp. 0-2 en vrij snel het bericht 0-3, met de toevoeging “zzzzzzzz”. Ze stonden blijkbaar te slapen :-). Blijkbaar is het rust, want het is vervolgens even stil op de app. Dan, na ongeveer 15 minuten, het mooie bericht. 1-3. We hebben gescoord. Vrij snel daarna 2-3. Ik bericht dat ze door moeten gaan en heb goede hoop. Om 12.28 uur komt het laatste bericht “eindstand 2-3”. Jammer.
Ondertussen is nr 2 deur uit op weg naar de hockeyclub. Ik stond als rijder in het rijschema, maar je snap wel dat dat niet ging lukken. Gelukkig nam iemand het van me over. Ook hier weer via de groeps-app diverse berichten, met name over de verzameltijd, want er staat veel file. Uiteindelijk toch blijkbaar iedereen op tijd vertrokken en ook nu weer een live-verslag vanaf de lijn. Deze wedstrijd is gelukkig veel minder spannend en wordt uiteindelijk 4-0 in ons voordeel. We staan bovenaan. Wel komen er nog wat vage filmpjes van vooral grond, kunstgras en schoenen over de app mee, waarbij gemeld staat dat het foto’s zijn??????
Als laatste uiteraard nog JA1, die ik medecoach. Vooraf de jongens succes gewenst en vooral op hun hart gedrukt dat er GRRRRRR moet komen (daar schort het nog al eens aan). Hier geen live verslag, maar wel rond 18.00 uur een bericht, incl. vrolijke spelers, dat er gewonnen is met 4-1. Prachtig. Een mooie dag, die ik vanaf de bank beleefd heb. Gelukkig kom ik tussen door genieten van Max in zijn nieuwe RB13 in Australië (kwalificatie), want anders was het wachten wel lang geweest. Hopelijk volgende week wel weer aanwezig, dan maar op krukken…….
